Beeldend kunstenaar en installatiemaker Art van Triest (1983) zet in zijn werk krachtige beelden en objecten centraal. Hij vermengt de esthetiek van roestende objecten met de mogelijkheden van digitale media. Toeschouwers worden uitgedaagd om na te denken over en te interacteren met objecten die ze normaal gesproken liever vermijden.

Kopieergedrag

Centraal in mijn werk staat de menselijke neiging om onze fundamentele angst en onzekerheid te bestrijden met een orde, een systeem. Ik zie dit als kopieergedrag: een poging om grip te krijgen op de wereld om ons heen, die voortkomt uit een diepe behoefte aan controle, of de illusie van controle.

Ik zie deze neiging om de werkelijkheid in een systeem op verschillende niveaus te kaderen. Het zit verankerd in ons denken: we verdelen de wereld om ons heen in categorieën en gebruiken rationele constructies om verschillen te definiëren en verbanden te leggen. Dit geeft ook concreet vorm aan onze wereld: van spreadsheets tot stedenbouw en landbouw of architectuur.

Rasters

Rasters zijn overal in ons leven, zowel op individueel niveau (agenda’s, planning) als op regionaal, nationaal (regels, normen, waarden, landschap, stedenbouw) en mondiaal niveau (architectuur, transport, economie, constructie etc.). Veel cultureel bepaalde, toegepaste uitingen en ideeën zijn gebaseerd op een lineair soort denken: de rechte lijn en het raster zijn bouwstenen van onze cultuur.

Mijn werk is een visueel onderzoeksproject, waarin ik vraag hoe deze cultuur zich verhoudt tot de fysieke realiteit van de wereld om ons heen. Ik zie het raster als een te directe manier om met de werkelijkheid om te gaan: we denken helder terwijl de werkelijkheid organisch en dubbelzinnig is. Ik vraag me daarom af of ons westerse culturele paradigma een volledig begrip van onze omgeving biedt. Met mijn werk wil ik een visueel alternatief verhaal bieden tegen het controlerende en soms polariserende raster. Een tegenwicht tegen de vereenvoudiging en standaardisatie van onze omgeving en manier van denken. Ik zou willen streven naar een meer realistische positionering van de mens, waarin we ons minder lineair en flexibeler tot de werkelijkheid kunnen verhouden.

Architectuurhistoricus Astrid Aarsen over solotentoonstelling Grids in Kunstenlab, 2020.

“Art van Triest zet vraagtekens bij de lineariteit van ons ideaal van maakbaarheid. Alsof we alles kunnen (weten) en in hokjes stoppen. De rationele, geometrisch bepaalde structuur van het raster is er voor hem de ultieme representant van. Het is wereldwijd in vele subtiele en minder subtiele variaties terug te vinden in stadsplattegronden en in architectuur. Voor Van Triest is het raster en dus het rationele, lineaire denken niet onschuldig.”